فریاد

  فریاد که از عمر جهان هر نفسی رفت        دیدیم کزین جمع پراکنده کسی رفت

           زین گونه بسی آمد و زین گونه بسی رفت                چون ناله ی مرغی که ز یاد قفسی رفت                     ...دودی ز سر شمع پرید و نفسی رفت                  دودی ز سر شمع پرید و نفسی رفت            این عمر سبک سایه ی ما بسته به آهی ست                        بیدادگری آمد و فریادرسی رفت                    رفتی و غم آمد به سر جای تو ای داد                 رفتی و فراموش شدی از دل دنیا            گه پیشروی پی شد و گه باز پسی رفت        از پیش و پس قافله ی عمر میاندیش          شادی مکن از زادن و شیون مکن از مرگ