تنهایی

وای از دست این تنهایی، وای از دست این دل بهانه گیر

وای از دست این لحظه های نفسگیر ،ای خدا بیا و دستهای سردم را بگیر

خسته ام ، باز هم دلم گرفته و دل شکسته ام

در حسرت لحظه ای آرامشم ، همچنان اشک از چشمانم میریزد و در انتظار طلوعی دوباره ام

همه چیز برایم مثل هم است ، طلوع برایم همرنگ غروب است ، گونه هایم پر از اشک شده و عین خیالم نیست ، عادت کرده ام دیگر….

عادت کرده ام از همنیشینی با غمها ، کسی دلسوز من نیست

آرزو

روزگـار مـﮯפֿــنــدے !

ڪـمـﮯ פـرمــت نـگــﮧ دار . . .

مـگــر نـمـﮯ بـیـنـﮯ سـیـاه پـــوش آرزو هــایـم هـسـتـم

قلبِ من

نَتَرس بیـــــا

اینجـــا تاریک نیست

اینجـــا جاییست رویایی مخصوص تو

پشیمان نمیشوی

بدون ترس در آن قدم بُگذار

فقط کمی تَرَک دارد

اینجـــا قلبِ من است !

روزﮮ خوآهد رسید کـﮧ در حَسرَت تِکرآر دوبآره مَـטּ خوآهـﮯ بود

می دآنم روزﮮ کـﮧ نبآشَم "هیچکَس تکرآر مـטּ نخوآهد شُد 

تکرآر مـטּ

بآورتـــ بِشَود یآ نـﮧ

روزﮮ مـﮯ رسُد کـﮧ دِلَتــ برآﮮ هیچ کَس؛

بـﮧ اَندآزه ﮮ مَـטּ تَنگــ نَـפֿوآهَد شُد

برآی نِگآه کَردَنمـــ

כֿـَندیدنمـــ

اَذیتـــ کردَنمــــ

برآی تَمآم لَحظآتـﮯ کـﮧ دَر کـ ـنارَم دآشتی

روزﮮ خوآهد رسید کـﮧ در حَسرَت تِکرآر دوبآره مَـטּ خوآهـﮯ بود

می دآنم روزﮮ کـﮧ نبآشَم "هیچکَس تکرآر مـטּ نخوآهد شُد 

خیالت راحت....

خیالت راحــتـــــ . . .

شکسـ ــــته ها نفرین هم بکـ ــنند ،

گیرا نیسـ ــت …!

نـــفرین ،

ته ِ دل می خـ ــواهد

دلِ شکسـ ــته هـ ـــم که دیگر

ســــر و ته ندارد . . .

دهانت را می بویند

همه جا پر شده که

دهانت را می بویند مبادا گفته باشی دوستت دارم

من می گـــــویـم حق دارند

چون دوست داشتن های ما بودار است

بوی سوء استفاده

بوی خیانت

بوی دروغ و بازی می دهد...

-صـداے خـنـده هـایـت را

صـداے هـمـیشـﮧ خـوب بـودنـت را

درد

بگذار از تجربه هایم برایت بگویم


اگر درد داری


تحمل کن


روی هم که تلمبار شد


دیگر نمی فهمی کدام درد از کجاست


کم کم خودش بی حس میشود!

حال من

مَـטּ هـر روز و هـر لحظـﮧ نگرانت مے شوم

ڪـﮧ چـﮧ مے ڪُنے ؟

ڪُجایے ؟

در چـﮧ حالے ؟

پـنـجـره اُتـاقـم را بـاز مے ڪُنم و فـریـاد مے زنـم

تنهـاییـت بـراے مَـטּ

غُصـه هـایـت بـراے مَـטּ

هـمـﮧ بُـغـض ها و اشڪهایـت بـراے مَـטּ

تـღـو فـقـط بـخـنـد

آنقـدر بـلـند تـا مَـטּ هـم بشـنوم

صـداے خـنـده هـایـت را

صـداے هـمـیشـﮧ خـوب بـودنـت را

نان و نمک

به حرمت نـــــــــــــــان و نمـــــــــــــکی که با هم خوردیــــــــــم

نـــــــــــــــــان را تــــــــــــــــــــو ببــــــــــــــــــــــر

که راهت بلنـــــــــــــــــد است و طاقتــــــــــــــــــت کوتاه

 نمـــــــــــــــــک را بگــــــــــــذار برای من

 میـخواهــــــــــــــــم این زخـــــــــــم همیشـــــــــــه تــــــــــازه بمانـــــــد

حقیقت دارد !

حقیقت دارد !

کافی ست چمدان هایت را ببندی

 تا حاظر شوند ، همه

 برای از یاد بردنت !

 آنکه بیشتر دوستت دارد ، زودتر !!!!