حسادت

غیــرت همــان حســادت اســت امــا از نــوع مردانــه اش

شایــد هــم حســادت همـان غیــرت اســت

امـــا بــا نــام زنـانــه اش...

تنهایی

وای از دست این تنهایی، وای از دست این دل بهانه گیر

وای از دست این لحظه های نفسگیر ،ای خدا بیا و دستهای سردم را بگیر

خسته ام ، باز هم دلم گرفته و دل شکسته ام

در حسرت لحظه ای آرامشم ، همچنان اشک از چشمانم میریزد و در انتظار طلوعی دوباره ام

همه چیز برایم مثل هم است ، طلوع برایم همرنگ غروب است ، گونه هایم پر از اشک شده و عین خیالم نیست ، عادت کرده ام دیگر….

عادت کرده ام از همنیشینی با غمها ، کسی دلسوز من نیست

عشق....

تقدیم به امیر از طرف لیلا

من هزار بار نبودنت را مشق کردم اما 

به دفتر دل نام تو ماندو من پاک شدم 

می نویسم از یادها ... 

اگر خاطری از خاطرم یادت هست بدان 

بادمرا برد و طوفان غم زد جانم را اما.. 

یاد تو در لوح سینه محفوظ ماندوو من محو شدم 

می نویسم از چشم ها 

از مژه های بلند آغشته به اشک 

دیدی نیامدی و گریه نور دیدگانم را برد 

می نویسم عشق ... 

تمام عمر من دوست داشتن توست 

همان کسی که فیلم خنده را بازی کرد و از غمت مرد 

عزیزدل امیر فرهاد پیشه ام 

ببخش اگر لیلای تو تلخ بود و ناشیرین 

ولی مرحبا به ناز دستانت که تیشه ات به جای کوه به جانم خورد 

اگر عشق دیوانگی است و جنون 

اگر تو لحظه ای به یادمن هستی 

بدان من همان معشوق عاشق دیوانه ای هستم 

که بی هوا از دلت خط خورد 

دیر نشد هنوز هم نفس می کشم 

ذهن من خالی از نامحرمان هست 

بهانه نکن اگر پای آمدنت نیست 

اگر یاد من را کسی از خاطرت برد 

عشق تو سرشار از تردیدها بود 

لیلای تو لیلی شدن را خوب تمرین کرد 

ببخش اگر ظرف تو را شکست 

مجال ندادی بگوید 

آتش عشق تو آرامش را برد 

به خدا هنوز هم باورم نیست 

که برای کسی مردم 

که گمان برد قلبم لایق نیست 

حرف آخرم اینست: 

امیر تو پادشه دلم بودی و ندانستی 

دیدی نیامدی و باد تاج و تختم را برد 

هنوز هم به انتظارت هستم 

اگر عشق پاکمان در دلت نمرد

آرزو

روزگـار مـﮯפֿــنــدے !

ڪـمـﮯ פـرمــت نـگــﮧ دار . . .

مـگــر نـمـﮯ بـیـنـﮯ سـیـاه پـــوش آرزو هــایـم هـسـتـم

قلبِ من

نَتَرس بیـــــا

اینجـــا تاریک نیست

اینجـــا جاییست رویایی مخصوص تو

پشیمان نمیشوی

بدون ترس در آن قدم بُگذار

فقط کمی تَرَک دارد

اینجـــا قلبِ من است !

روزﮮ خوآهد رسید کـﮧ در حَسرَت تِکرآر دوبآره مَـטּ خوآهـﮯ بود

می دآنم روزﮮ کـﮧ نبآشَم "هیچکَس تکرآر مـטּ نخوآهد شُد 

تکرآر مـטּ

بآورتـــ بِشَود یآ نـﮧ

روزﮮ مـﮯ رسُد کـﮧ دِلَتــ برآﮮ هیچ کَس؛

بـﮧ اَندآزه ﮮ مَـטּ تَنگــ نَـפֿوآهَد شُد

برآی نِگآه کَردَنمـــ

כֿـَندیدنمـــ

اَذیتـــ کردَنمــــ

برآی تَمآم لَحظآتـﮯ کـﮧ دَر کـ ـنارَم دآشتی

روزﮮ خوآهد رسید کـﮧ در حَسرَت تِکرآر دوبآره مَـטּ خوآهـﮯ بود

می دآنم روزﮮ کـﮧ نبآشَم "هیچکَس تکرآر مـטּ نخوآهد شُد 

خیالت راحت....

خیالت راحــتـــــ . . .

شکسـ ــــته ها نفرین هم بکـ ــنند ،

گیرا نیسـ ــت …!

نـــفرین ،

ته ِ دل می خـ ــواهد

دلِ شکسـ ــته هـ ـــم که دیگر

ســــر و ته ندارد . . .

دهانت را می بویند

همه جا پر شده که

دهانت را می بویند مبادا گفته باشی دوستت دارم

من می گـــــویـم حق دارند

چون دوست داشتن های ما بودار است

بوی سوء استفاده

بوی خیانت

بوی دروغ و بازی می دهد...

-صـداے خـنـده هـایـت را

صـداے هـمـیشـﮧ خـوب بـودنـت را

درد

بگذار از تجربه هایم برایت بگویم


اگر درد داری


تحمل کن


روی هم که تلمبار شد


دیگر نمی فهمی کدام درد از کجاست


کم کم خودش بی حس میشود!

حال من

مَـטּ هـر روز و هـر لحظـﮧ نگرانت مے شوم

ڪـﮧ چـﮧ مے ڪُنے ؟

ڪُجایے ؟

در چـﮧ حالے ؟

پـنـجـره اُتـاقـم را بـاز مے ڪُنم و فـریـاد مے زنـم

تنهـاییـت بـراے مَـטּ

غُصـه هـایـت بـراے مَـטּ

هـمـﮧ بُـغـض ها و اشڪهایـت بـراے مَـטּ

تـღـو فـقـط بـخـنـد

آنقـدر بـلـند تـا مَـטּ هـم بشـنوم

صـداے خـنـده هـایـت را

صـداے هـمـیشـﮧ خـوب بـودنـت را