بدحجابی موجب بی‌اعتمادی در خانواده‌هاست.

 بدیهی است شوهران زنان بدحجاب همواره نگران ارتباط نامشروع همسران خود با مردان بیگانه هستند؛ زیرا هیچ عقل سالمی نمی‌پذیرد که زنی با آرایش کامل همواره در خیابان‌ها پرسه بزند و هیچ‌کس متعرض او نشود، بنابراین بسیار دیده شده مردانی که با تلفن همراه و به بهانه احوالپرسی و دوست داشتن، ساعت به ساعت همسر خود را کنترل می‌کنند و یا بسیارند کسانی که برای کنترل آمد و شد همسر بدحجاب خود از برادر کوچک‌تر یا دوست و آشنا کمک می‌گیرند که دایم او را تحت نظر بگیرند که به کجاها آمد و شد دارد، سؤال این است آیا این واقعاً زندگی است، آیا نمی‌شود همسر آرایش و زیبایی خود را مخصوص شوهر قرار داده و در بیرون از خانه مراعات کند تا مرد هم در چنین برزخی گرفتار ده‌ها استرس و بدگمانی نشود.

بدحجابی ضربه‌زدن به اقتصاد خانواده است؛ به تجربه ثابت شده است تمام زنان شاغل و غیرشاغل ولی «بدحجاب» عمده درآمد خود یا شوهر را صرف مدل و ظاهر خود می‌کنند و ای کاش این کار سودی به حال خانه و خانواده داشته باشد که نه تنها سودی ندارد؛ بلکه آسیب عاطفی، روحی و روانی به همسر و بچه‌های خانواده وارد می‌کند و هرزگی و ولنگاری زن را هم به دنبال دارد و متأسفانه هزاران زن و دختر همین الان در پشت میله‌های زندان، دلیل اصلی انحراف خود را بی‌غیرتی شوهر و بی‌توجهی خانواده نسبت به خود دانسته و آن‌ها را مقصر اصلی به فساد کشیده شدن خود می‌دانند.

بدحجابی بی‌اثر شدن نصیحت والدین را به دنبال دارد.

مادر بدحجابی که برای نیم‌کیلو سبزی خریدن با آرایش کامل بیرون می‌رود و ساعت‌ها در خیابان‌ها پرسه می‌زند و صدها مرد نامحرم را با این وضع به طرف گناه سوق می‌دهد، چگونه می‌تواند به دختر خود بگوید:« عفت و حیا داشته باش»، وقتی مادر بدحجاب با سر و سینه عریان در جامعه ظاهر می‌شود، چگونه می‌تواند به دختر خود سفارش پاکی و پاکدامنی بکند.

بدحجابی توهین به مقدسات و اهل بیت(ع) است، زن بدحجاب هم جامعه را به گناه سوق می‌دهد و هم با این کار به قرآن و اهل بیت(ع) دهن‌کجی می‌کند، زیرا شکی نیست که چنین عملی مخالفت با اهل بیت(ع) است؛ آیا می‌توان با ادعای محبت و دوستی حضرت زهرا(س) در مسیری مخالف سیره آن حضرت گام برداشت، آیا می‌توان گفت اگر کسی با عمل خود خلاف دستور قرآن و اهل بیت(ع) حرکت کرد به آن‌ها توهین نکرده است، بدیهی که مخالفت عملی با سیره معصومین(ع) توهین به آن‌هاست.

بدحجابی تربیت اسلامی فرزندان را دچار مشکل می‌کند؛ هیچ پدر و مادری حاضر نیست دختر و پسرش آلوده به اعتیاد و یا مفاسد دیگر شود و همه خانواده‌ها، حتی آن‌هایی که گرایش اعتقادی و مذهبی محکمی ندارند آرزو می‌کنند فرزندانی پاک و وارسته تحویل جامعه بدهند؛ ولی غافل از این هستند که امکان ندارد مادری بدحجاب و بی‌قید دختری پاک و نجیب تحویل جامعه بدهد.

ممکن نیست مادری ولنگار پسری غیور و پاکدامن تربیت کند، چراکه از دوران طفولیت خودنمایی و گناه و هرزگی مادر، روح و جان فرزندان را با خود عجیبن و به گناه و آلودگی می‌کشد و نمی‌توان باور کرد از ریشه‌ای مسموم پوسیده و کرم خورده میوه‌های آبدار و سالمی به دست آید.

بدحجابی مانع رشد و کمال خانواده است؛ بدیهی است زنی که همواره به دنبال مد، آرایش و خودنمایی است، هرگز نمی‌تواند ادعای رشد و کمال داشته باشد، یک زن بدحجاب آنقدر در حصار حالت، لباس، رنگ و کیف و کفش و مدل‌های آرایش خود غرق است و آنقدر اسیر نگاه‌های مردم است که فرصتی برای اندیشیدن به کمال و پاکی روح و رشد معنوی ندارد و لذا عمر خود را بیهوده صرف می‌کند و همچنان پیله خودنمایی و مدگرایی به دور خود می‌تند تا عمرش به پایان برسد.