اما شاید....

تو تنها کسی هستی که نوشته هایم را به اجبار نمی خوانی

 و هیچ گاه دست های تهی ام را به به رخم نمی کشی.

 صورتم را نمی بینی تا از دیدن چشم های نمدارم دلزده شوی و پاهایم

را که از دویدن در پی محبت بی جان شده اند به تمسخر نمی گیری.

اما شاید...اما شاید تو هم مثل تمام آنهایی

 که با زبان گرمشان سردی قلب های زمستانی شان

را پنهان کرده اند , همرنگ سنگین ترین دل

 دنیا شده باشی و پشت نگاهی مهربان پنهان