حافظ

حتما شنیده اید که «حافظ»، فرموده است:

اگر آن ترک شیرازی به دست آورد دل ما

 را به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را

و شاید هم شنیده باشید که «صائب تبریزی» با سرزنش حافظ می گوید:

اگر آن ترک شیرازی به دست آورد دل ما را

 به خال هندویش بخشم سر و دست و تن و پا را
هر آن کس چیز می بخشد ز مال خویش می بخشد

 نه چون حافظ که می بخشد سمرقند و بخارا را

و این که «شهریار» با ملامت صائب می گوید:

اگر آن ترک شیرازی به دست آورد دل ما را

 به خال هندویش بخشم تمام روح اجزا را
هر آن کس چیز می بخشد به سان مرد می بخشد

/نه چون صائب که می بخشد سر و دست و تن و پا را

سر و دست و تن و پا را به خاک گور می بخشند

 نه بر آن ترک شیرازی که برده جمله دل ها را

و این که سرانجام «مریم دریایی» با متانتی خاص(!) می گوید:

اگر آن ترک شیرازی به دست آورد دل ما را

خوشا بر حال خوش بختش به دست آورد دنیا را
نه جان و روح می بخشم نه املاک بخارا را

 مگر بنگاه املاکم؟ چه معنا دارد این کارا؟
و خال هندویش دیگر ندارد ارزشی اصلا

 که با جراحی صورت عمل کردند خال ها را
نه حافظ داد املاکی نه صائب دست و پا ها را

 فقط می خواستند این ها بگیرند وقت ما ها را