همچو فرهاد بود کوه کنی پیشه ما

همچو فرهاد بود کوه کنی پیشه ما
کوه ما سینه ما ، ناخن ما، تیشه ما

بهر یک جرعه می ، منت ساقی نکشیم
اشک ما ، باده ما ، دیده ما ، شیشه ما

ماه من ، شاه من ،
بیا دمی به برم
بیا ای تاج سرم

دل به یار بی وفای خویشتن
دادم و دیدم سزای خویشتن
 
زخم فرهادو من از یک تیشه بود
او به سر زد ، من به پای خویشتن

هرکه ننشیند به جای خویشتن
افتد و بیند حبیبم سزای خویشتن

اگر دل می بری جانا، روا باشد که دلداری
میان دلبران الحق ، به دل داری سزاواری

دلا دیشب چه میکردی تو در کوی حبیب من
الهی خون شوی ای دل ، تو هم گشتی رقیب من