عـــــشـــــــــــــقهای ســــــــــــــــــوخــــتــــــــــه

همیشه حــــــرارت لازم نیست، گـــــاه از ســـــردی یک نگاه میتوان آتـــش گرفــــــت

عـــــشـــــــــــــقهای ســــــــــــــــــوخــــتــــــــــه

همیشه حــــــرارت لازم نیست، گـــــاه از ســـــردی یک نگاه میتوان آتـــش گرفــــــت

ماجرای عشق شهریار

زمانی که شهریار برای خواندن درس پزشکی به تهران آمد، همراه با مادرش در خیابان ناصرخسرو کوچه مروی یک اتاق اجاره می کند. آنجا عاشق دختر صاحب خانه می شود. صحبتی بین مادران آن ها مطرح می شود و یک حالت نامزدی بوجود می آید....

ادامه مطلب ...

مــــــــــــــــسی شنبه 13 شهریور‌ماه سال 1389 ساعت 09:20

0 نظر

همچو فرهاد بود کوه کنی پیشه ما

همچو فرهاد بود کوه کنی پیشه ما
کوه ما سینه ما ، ناخن ما، تیشه ما

بهر یک جرعه می ، منت ساقی نکشیم
اشک ما ، باده ما ، دیده ما ، شیشه ما

ماه من ، شاه من ،
بیا دمی به برم
بیا ای تاج سرم

دل به یار بی وفای خویشتن
دادم و دیدم سزای خویشتن

زخم فرهادو من از یک تیشه بود
او به سر زد ، من به پای خویشتن

هرکه ننشیند به جای خویشتن
افتد و بیند حبیبم سزای خویشتن

اگر دل می بری جانا، روا باشد که دلداری
میان دلبران الحق ، به دل داری سزاواری

دلا دیشب چه میکردی تو در کوی حبیب من
الهی خون شوی ای دل ، تو هم گشتی رقیب من

مــــــــــــــــسی شنبه 13 شهریور‌ماه سال 1389 ساعت 09:15

0 نظر

"واسه ی اومدنت برنامه هاست"

روی ماه دستمال نمدار می کشم
نوک قاشق آسمونو می چشم

می پاشم ستاره ها رو سر رات
که بیای قدم بذاری رو چشم

شبا رو جمع می کنم تا می زنم
رنگ روغنی به فردا می زنم

همه ی تلخیا رو دور می ریزم
طعم شیرینی به دریا می زنم

واسه ی اومدنت برنامه هاست
همه ی جاده ها آب پاشی می شه

نوک هر پرنده ای شاخه گلی
کف رودخونه هامون کاشی میشه

یه حساب تازه ای باز می کنم
شکل ماهتو پس انداز می کنم

مــــــــــــــــسی شنبه 13 شهریور‌ماه سال 1389 ساعت 09:12

0 نظر

من و شب !

شبو خوب می شناسمش
من و شب
قصه داریم واسه هم
من و شب پشت سر روز می شینیم حرف می زنیم !
من و شب،
واسه هم شعر می خونیم
با هم آروم می گیریم
من و شب خلوتمون مقدسه،
من و شب خلوتمون، خلوت قلب و نفسه
خلوت دو همنوای بی کسه
که به اندازه ی زندگی به هم محتاجن
من شبو دوست دارم!
شب منو دوست داره!
من که عاقلا ازم فراری ان
من که دیوونه ی واژه بافی ام
واسه ی شب کافی ام!
وقتی آفتاب می زنه
من کمم !
واسه روز
من همیشه کم بودم!
من و روز
همو هیچ دوست نداریم!
من و روز منتظر یه فرصتیم سر به سر هم بذاریم!
تا که این خورشید تکراری ی لعنتی بره
من و شب خوب می دونیم
ما رو هیچکس نمی خواد!
وقتی خورشید سره
هر کی با روز بده
مایه ی دردسره !