این چه عشقیست

این چه عشقیست که دردل دارم من ازاین عشق چه حاصل دارم 

می گریزی ز من و در طلبت با زهم بازهم کوشش باطل دارم  

باز لبهای عطش کرده من عشق سوزان تو را می جوید 

می تپد قلبم و با هر طپشی قصه عشق تو را می گوید 

این چه عشقیست که دردل دارم من ازاین عشق چه حاصل دارم 

می گریزی ز من و در طلبت با زهم بازهم کوشش باطل دارم  

بخت اگر از تو جدایم کرده می گشایم گره از بخت چه باک  

سرزمین عشق سر  ا نجام مرا بکشد تا به سرا پرده خاک

کوچه

امشب ای سرو من در کنار کیستی

دوش بودی یار من امروز یار کیستی

برده ای صبر و قرار از من رفتی از نظر

ای قرار جان و دل صبر و قرار کیستی

امشب سر هر کوچه دنبال تو می گردم

هر رهگذری گوید من عاشق و ولگردم

از رهگذران پرسم من جا و مکان  تو

بر هر گذری گویم  من نام و نشان تو

گر می شنوی صوتم اواز ده اینجایم

تا پر بکشم سویت من باله و شیدایم

من دور تو می گردم من دور تو میگردم

در مسجد و میخانه من نام تو را گویم

در کعبه و بتخانه من باز تو را جویم

مسافر

هر یار اهل نیرنگ هر دوست اهل حیله

با پشت خورد خنجر موندم تو این قبیله

راتو برو مسافر بر گشتنت عذابه

من تشنه لب تکیدم ابی تراز گل اب  

از دورها چه زیباست امواج ابیه عشق

اما دریغ و افسوس چون میرسی سراب

هر یار اهل نیرنگ هر دوست اهل حیله

با پشت خورد خنجر موندم تو این قبیله

نشنیدام من از تو یک حرف از صداقت

افسانه هایه دل را بردم بسوی ظلمت

زهر است در دل جان ریزی چو باده در کام

گویند نوش و در دل صدها هزار دشنام

جاده دروغ نمیگه فریاد از رهایی

برای پای خسته پیغام اشنایست

کنار خط جاده هر سایه بون یه طاقه

یه سر پناه امن تصویری از اتاقه

گناه

پیش تو رو سیاهم تو بگذراز گناهم

ندامت و تو دیدی تو عالم نگاهم

تو خواستی من نخواستم با هم باشن دلامون

نشستی من نشستم به پای لحظه هامون

تو بودی من نبودم دیوونه مثله مجنون

تو موندی من نموندم به پای عهد و پیمون

نمی شه باور من کنار من نشستی

کسی که می پرستم تو بودی و تو هستی

نمیشه باور من هنوزبه پام نشستی

چشاتو رو بدیهام تو عاشقونه بستی

نمیشه باور من که با تو من چه کردم

کی داشت خبر که یکروز پیش تو برمی گردم

حرف آخر

عشق من جزغم دلواپسی نیست آخه قلبم مثل قلب کسی نیست!

توبه تصویری چه کودکانه دل باخته ای،منو اون جوری که درباور

خودساخته ای تو به نقشی که چه دوراز من عکس ماه توی آب

روشن توی رویایی مثل بیداری تو می خواهی که ماه وازبرکه

بیای برداری !من پرازاحساسم ،توپرازاحساسی،وای اگر قلب

مرانشناسی.بیاباعشق واحساس منو دوباره بشناس من نه عمری

پشت شیشه چون عروسک بودم نه که خفته بین پنبه هاوپولک

بودم من اگرسردارعشقم یاکه پاک باخته ام سرنوشتم روبادستهای

خودم ساخته ام قصه هاگذشته برمن تابدونم کیستم سرگذشتم هرچه

بوده من پشیمون نیستم یه زمان عاشق وگاهی درآغوش هوس

هرچه بوده همه انتخاب من بوده وبس گاهی سرشارازحقیقت گاهی

مقلوب گناه هرچه هستم تو فقط من روبرای من بخواه.من اگرمریم

پاکم یاکه یک گیاه هرزعشق من بیا به باورهای من عشق بورز.

عشق من جز غم دلواپسی نیست آخه قلبم مثل قلب کسی نیست!

من پرازاحساسم توپرازاحساسی وای اگرقلب مرانشناسی!

بیا باعشق واحساس منو دوباره بشناس.

تنهای تنها

یادمان باشد ازامروز جفایی نکنیم 

                                      گرچه درخویش شکستیم صدایی نکنیم
 

یادمان باشد اگرخاطرمان تنها شد 

                                      طلب عشق زهربی سروپایی نکنیم

عشق

غم عشقت بیابان پرورم کرد
                     

                     هوای بخت،بی بال وپرم کرد
                     

                    به من گفتی:صبوری کن صبوری
                  

                صبوری طرفه خاکی برسرم کرد

 
         

             عاشقم،عاشق به رویت گرنمی دانی،بدان
            

                سوختم درآرزویت گرنمی دانی ،بدان
            

                این دل دیوانه ام امشب چه محشرمی کند
            

                هرچه پندش می دهم دیوانه بدترمی کند

              اندرتودلی شکسته داریم ای دوست
            

             جزتونظربه کسی نداریم ای دوست
            

             گفتی که به دل شکستگان نزدیکی
            

             مانیزدلی شکسته داریم ای دوست

                سوزنده ترازشرارآهم کردی
               

               افتاده ترازغباراهم کردی
              

               دانی چه زمان دین ودلم دزدیدی
              

               آن لحظه که دزدیده نگاهم کردی

             مرایک دم دل ازخوبان جدانیست
           

            ولی صدحیف که درخوبان وفانیست
            

            به خوبان دل سپردن کارسهل است
           

            دل ازخوبان گرفتن کارما نیست

             درکنج دلم عشق کسی خانه ندارد
            

              کسی جای دراین کلبه ی ویرانه ندارد
             

              دل رابه کف هرکه نهم بازپس آرد
            

              کس تاب نگهداری دیوانه ندارد

              یک رنگی وبوی تازه ازعشق بگیر
              

             پرسوزترین گدازه ازعشق بگیر
             

             درهرنفسی که می تپی ای دل من
            

             یادت نروداجازه ازعشق بگیر

دوستانه

سلام دوستای گلم خیلی از دوستان سوال می کنن تنهایی یعنی

 چی وتنهایی توبه چه معناست ومن براتون گفتم امیدوارم متوجه شده

باشید وکاملا گویا باشه اگه نه بگید تاواضح ترازاین براتون بگم

تنهایی به معنای این نیست که یک فردبی کس باشدکسی

درپیرامونش نباشداگرکسی پیوندی،کششی،انتظاری ونیاز

پیوستگی واتصالی دردرونش نداشته باشدنسبت به هرچیزی،

نسبت به هرکسی،اگرمنفردوتک هم باشدتنها نیست.

برعکس کسی که نیازچنین اتصالی وپیوست وخویشاوندئی

دردرونش حس می کند وبعداحساس می کند که ازاوجداافتاده

بریده شده وتنها مانده است درانبوه جمعیت نیزتنهاست چنین

روحی ممکن است درآتش یک عشق زمینی ویادرآتش یک عشق

ماورائی بسوزدوبگذرد،پرستش رادرعالی ترین شکلش یعنی نوعی

ازدعا ونیایش رابوجود میاورد واین نیایش،نیایشی است که زائیده ی

عشق است؟؟؟؟؟؟

باتشکر میثم تنها

 

گویند خداهمیشه باماست ای غم نکند خدای ماتو باشی

مستی هم درد منودیگه دوا نمی کنه
غم با من زاده شده منو رها نمی کنه منو رها نمی کنه منو رها نمی کنه
شب که از راه می رسه غربت هم باهاش میاد
توی کوچه های شهربا صدای پاش میاد
من غم های کهنه ام رو برمیدارم
که توی می خونه ها جا بزارم
می بینم یکی میاد از می خونه
زیر لب مستونه آواز می خونه
هستی هم  درد منودیگه دوا نمی کنه
غم با من زاده شده منو رها نمی کنه منو رها نمی کنه منو رها نمی کنه
گرمی مستی ناب توی رگ های تنم
اینم دل می خواد با یکی حرف بزنم
کی میاد به حرف های من گوش بده
آخه من غریبه هستم با همه
یکی آشنا میاد به چشم من
 ولی از بخت بدم اونم غمه ولی از بخت بدم اونم غمه
هستی هم درد منودیگه دوا نمی کنه
غم با من زاده شده منو رها نمی کنه منو رها نمی کنه منو رها نمی کنه
خسته از هر چی که بود
خسته از هر چی که هست
گفتم که برم مثل هر شب مست،مست
باز دلم مثل همیشه خالیه
بازدلم گریه ی تنهای می خواد
برمی گردم تا ببینم کسی نیست
می بینم غم داره دنبالم  میادمی بینم غم داره دنبالم میاد
هستی هم دردمنودیگه دوانمی کنه غم بامن زاده شده منورها نمی کنه  منو رها نمی کنه منو رها نمی کنه منو رها نمی کنه منو رها نمی کنه
منو رها نمی کنه منو رها نمی کنه منو رها نمی کنه منو رها نمی کنه

هایده روحت شاد

حرف آخر .........

میروم خسته و افسرده و زار

سوی منزلگه ویرانه خویش

به خدا میبرم از شهر شما

دل شوریده و ویرانه خویش

میبرم تا که در آن نقطه دور

شستشویش دهم از رنگ گناه

شستشویش دهم از لکه عشق

زین همه خواهش بیجا و تباه

میبرم تا ز تو دورش سازم

ز تو ای جلوه امید محال

میبرم زنده بگورش سازم

تا از این پس نکند یاد وصال