...!!!

خدایا گر تو درد عاشقی را می کشیدی

تو هم زهر جدایی را به تلخی می چشیدی

اگر چون من به مرگ آرزو ها می رسیدی

پشیمان میشدی از اینکه عشق را آفریدی

....!!!!!

دیشب دلم گرفته بود

رفتم کنار آسمون

فریاد زدم یا تو بیا

یا منو پیشت برسون !!!

تنها

یه تنها، یه عاشق،

  یه فانوس شکسته،

   یه مرداب تو پاییز،

   یه صحرا خاک خسته،

   نمی خوام بمونم باورم دنیا سیاه،

   هنوزم غریبه غرورم بی پناه،

   شب عشق، شب درد،

   شب تنهایی مرد،شب بغص،

   شب کوچ، شب ثوربی،

   شب سرد، شب خاموش بی روزنه،

   شب مرگ هم آوایی،

   شب سنگی، شب آواز تنهایی،

   شبی که لحظه های بی تو بودن نفس گیره،

   سیاهی بی عبوره،

   سکوتم آخرین فریاد عشق خیالت آخرین سنگ صبوره،

   هنوزم بغض بارونی چشمات می تونه واسه دل تنگیم بباره.

نمی دونم

نمی دونم

نمی دونم وقتی لیلی و مجنون به هم رسیدن اولین جمله ای که رد و

بدل شد چی بود ؟!

نمی دونم بغض یا دهان بسته...

کدومشون سد دیگری بود ؟!

امّا حدث می زنم که حتما جمله اول را مجنون نگفت

اون فقط نگاه کرد یک نگاه خیس!!!

آرزو

هرچی آرزوی خوب مال تو

 هر چی که خاطره داریم مال من

                                         اون روزای عاشقونه مال تو

                                         این شبای بیقراری مال من

                                                                            منمو حسرت بی تو ما شدن

                                                                            تویی و بدون من رها شدن

 آخرغربت دنیاست مگه نه؟

 اول دوراهی آشنا شدن

                                         تو نگاه آخر تو...!!!

                                         آسمون خونه نشین بود

 می تو نستم با تو باشم                                                   دل تو شکسته بودن

                          مثل سایه مثل رویا                             همه ی قصه همین بود

                                                  اما بیدارم و بی تو...                  

                                                                            مثل تو تنهای تنها!!!

دوستی

 1- راز دوستی در تفاوت قائل نشدن میان دوستان است. صداقت را به چاپلوسی و صمیمیت را به  

  لبخندهای تصنعی ترجیح دهید...

2- راز دوستی دانستن آن، است. برای یافتن دوستان صمیمی باید اول خودت یک دوست باشی...

3- راز دوستی در توقع نداشتن از دیگری است. نسبت به دیگران آزاده رفتار کن...

4- راز دوستی در قسمت کردن شادی ها با دیگران است...

5- راز دوستی در این است که بیشتر گوش کنی، تا دیگران را وادار به شنیدن کنی....

6- راز دوستی در این است که در خوشبختی دیگران نه فقط با حرف، بلکه با عمل سهیم باشی...

7- راز دوستی در دوست داشتن بی قید و شرط دیگران است...

8- راز دوستی در این است که دوستانت را تحسین کنی، بی آنکه بدانند چه احساسی نسبت به آنها داری...

9- راز دوستی در این است که دوستانت را همان طور که هستند بپذیری و سعی نکنی آنها را به دلخواه 

خودت بازآفرینی کنی...

10- راز دوستی در این است که حالات خوب و بد خود را به دیگران تحمیل نکنی، اما به آنها فرصت دهی

که احساس خود را بیان کنند...

11- راز دوستی در این است که نیازهای دیگران را مقدم بر نیازهای خودت بدانی...

12- راز دوستی در این است که هرگز اشتیاق دوستانت را نسبت به مسائل مختلف تغییر ندهی.

مرگ رنگ...

مرگ رنگ...
رنگی،

 رنگی کنار شب بی حرف مرده است!...
مرغی،

 سیاه آمده از راههای دور
می خواند،

 از بلندی بام شب شکست!...
سرمست فتح آمده از راه
این مرغ غم پرست!...
در این شکست رنگ از هم گسسته رشته هر آهنگ!...
تنها صدای مرغک بی باک،
گوش سکوت ساده می آراید
با گوشوار پژواک!!!...

مرغ سیاه... آمده از راههای دور
بنشسته روی بام بلند شب شکست!...
چون سنگ ،

 بی تکان!...
لغزانده چشم را
بر شکل های درهم پندارش... !!!
خوابی شگفت می دهد آزارش!...

گل های رنگ... سر زده از خاک های شب!...
در جاده های عطر
پای نسیم مانده ز رفتار!...
هر دم پی فریبی ،

 این مرغ غم پرست
نقشی کشد به یاری منقار!...

بندی،

 گسسته است!...
خوابی،

 شکسته است!...
رویای سرزمین
افسانه،

 شکفتن گل های رنگ را
از یاد برده است.
بی حرف،

 باید از خم این ره عبور کرد:
رنگی،

 کنار این شب بی مرز مرده است.

رنگی، کنار این شب بی مرز مرده است...!!!

شب

زخم شب می شد کبود.

در بیابانی که من بودم

نه پر مرغی هوای صاف را می سود

نه صدای پای من همچون دگر شب ها

ضربه ای بر ضربه می افزود.

تا بسازم گرد خود دیواره ای سر سخت و پا برجای،

با خود آوردم ز راهی دور

سنگ های سخت و سنگین را برهنه پای.

ساختم دیوار سنگین بلندی تا بپوشاند

از نگاهم هر چه می آید به چشمان پست

و ببندد راه را بر حملة غولان

که خیالم رنگ هستی را به پیکرهایشان می بست.

روز و شب ها رفت.

من بجا ماندم در این سو، شسته دیگر دست از کارم.

نه مرا حسرت به رگ ها می دوانید آرزویی خوش

نه خیال رفته ها می داد آزارم.

لیک پندارم، پس دیوار

نقش های تیره می انگیخت

و به رنگ دود

طرح ها از اهرمن می ریخت.

تا شبی مانند شب های دگر خاموش

بی صدا از پا درآمد پیکر دیوار:

حسرتی با حیرتی آمیخت.

جدایی

هر چه کردم نشوم از تو جدا بدتر شد از دل مانرود مهر و وفا بدتر شد

 مثلا" خواستم اینبار موقر باشم وبه جای "تو "بگویم که "شما "بدتر شد

 این متانت به دل سنگ تو تاثیر نکرد بلکه برعکس فقط رابطه ها بدتر شد

 آسمان وقت قرار من و تو ابری بود تازه با رفتن تو وضع هوا بدتر شد

 چاره دارو ودوا نیست که حال بد من بی تو با خوردن دارو ودوا بدتر شد

 روی فرش دل من جوهری از عشق تو ریخت آمدم پاک کنم عشق تو را بدتر شد

عشق

من پذیرفتم که عشق افسانه است

این دل درد آشنا دیوانه است

میروم از رفتن من شاد باش

از عذاب دیدنم آزاد باش

گرچه تو زودتر از من میروی

آرزو دارم ولی عاشق شوی

 آرزو دارم بفهمی درد را

تلخی برخوردهای سرد را